09 października 2023 r. Pielgrzymka Parafialna Rokitno-Paradyż-Świebodzin

Kościół Matki Bożej w Rokitnie

Budowa murowanego kościoła Matki Bożej w Rokitnie trwała kilkanaście lat i zakończona została w 1756 roku. Wzniesiono utrzymaną w stylu późnobarokowym obszerną świątynię halową, tj. trójnawową ze wszystkimi nawami równej wysokości. Prezbiterium zamknięte trójbocznie flankują: od zachodu - zakrystia, od wschodu – kaplica. Nad bryłą kościoła dominują umieszczone w głównej fasadzie nieco przysadziste dwie kwadratowe wieże. Wieńczą je klasycystyczne, smukłe hełmy. Autorem projektu rokitiańskiej świątyni był królewski architekt Karol Marcin Frantz.

Wnętrze kościoła łączy w sobie style barokowy i rokokowy. Zdobi je szereg fresków i złoceń oraz liczne ołtarze boczne.
Drewniany ołtarz główny wykonał Grünewald z Legnicy. Całość utrzymano w połączeniu odcieni ciemnych (czerń, brąz) i złotych. Po bokach ołtarza znajdują się figury świętych: Anny, Elżbiety, Józefa z Dzieciątkiem, Piotra, Stanisława i Wojciecha, a w zwieńczeniu postać Boga Ojca pośród aniołów oraz gołębica symbolizująca Ducha Świętego. W centralnej części, pomiędzy kolumnami umieszczono obraz Matki Bożej Rokitiańskiej.
Wizerunek powstał w I połowie XVI wieku na drewnie lipowym. Nieznany jest jego autor, przypuszczalnie wywodził się on ze szkoły niderlandzkiej. Na obrazie przedstawiono popiersie Maryi, Jej twarz jest nieco pochylona, oczy spuszczone, spoglądające na wiernych, uśmiech łagodny, nieco zadumany. Zwraca uwagę odsłonięte prawe ucho – stąd tytuł wizerunku: Matka Boża Cierpliwie Słuchająca.

Zespół klasztorny w Gościkowie-Paradyżu

Zespół klasztorny w Gościkowie-Paradyżu jest jednym z najcenniejszych zabytków sztuki sakralnej w zachodniej Polsce. Założenie przez wieki pełniło rolę ważnego ośrodka kultu religijnego oraz myśli teologicznej promieniującej nawet poza granice kraju głównie za sprawą Jakuba z Paradyża - wybitnego teologa i filozofa związanego z klasztorem.
Rangę Paradyża podkreślają jego związki z wybitnymi osobistościami, mężami stanu, politykami itp. Funkcję opatów sprawowali tu m.in: Marek Łętowski - sekretarz Zygmunta III Wazy, wychowawca Władysława IV, Paweł Sapieha - sekretarz wielki litewski, Andrzej Załuski - biskup, wielki kanclerz koronny, mecenas, współtwórca biblioteki Załuskich. Intelektualne i - siłą rzeczy - polityczne wzmocnienie opactwa sprzyjało utrzymywaniu polskich wpływów na zachodnich rubieżach ówczesnej Rzeczpospolitej.

Historyczna rola opactwa paradyskiego związana była z jego strategicznym położeniem na styku ziem polskich i pozostających pod zwierzchnictwem Brandenburgii. Rzeka Paklica przepływająca przez ogród klasztorny stanowiła granicę państwa. Obszar zachodniej Wielkopolski sąsiadujący ze Śląskiem, Pomorzem i Brandenburgią podlegał stale wewnętrznym i zewnętrznym naciskom politycznym i gospodarczym uzależnionym od bieżącej sytuacji geopolitycznej regionu.
Do XIV w., jak większość konwentów cysterskich, klasztor paradyski był ośrodkiem zamkniętym dla ludności pochodzenia polskiego. Zrzeszał obcokrajowców i ciążył ku Brandenburgii (gdzie znajdowała się część jego dóbr). Jako najdalej wysunięty na zachód przyczółek odradzonego po rozbiciu dzielnicowym królestwa, Paradyż stał się przedmiotem zainteresowania Władysława Łokietka, który w 1327 r. objął klasztor swoją opieką.

SANKTUARIUM MIŁOSIERDZIA BOŻEGO W ŚWIEBODZINIE

Idea budowy figury Chrystusa Króla w Świebodzinie narodziła się krótko po tym jak miasto i gmina Świebodzin zostały zawierzone opiece Chrystusa Króla. Aktu tego dokonał biskup diecezjalny Adam Dyczkowski 26 listopada 2000 roku.
Pomysłodawcą był ksiądz prałat Sylwester Zawadzki, proboszcz parafii Miłosierdzia Bożego w Świebodzinie, który dokonał wyboru lokalizacji pomnika.
W 2005 roku doszło do zakupu działki i rozpoczęła się budowa. Budowa trwała od 2005 do 2010 r.
Dokładnie w Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata dnia 21 listopada 2010 r. o godz. 16.00 została odprawiona uroczysta Msza święta z poświęceniem Figury Jezusa Chrystusa, która stoi przy wjeździe do Świebodzina. 440-tonowy posąg liczy 36 metrów wysokości i jest wyższy od słynnej figury Chrystusa z Rio de Janeiro.
Uroczystość rozpoczęła się już o godzinie 15.00 w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Koronkę poprowadził inicjator budowy pomnika ks. prałat Sylwester Zawadzki. Około godziny 15.30 kapłani i wierni przeszli w procesji do świątyni polowej przy figurze. Tam odbyła się Msza św., której przewodniczył kard. Henryk Gulbinowicz, a homilię wygłosił metropolita szczecińsko-kamieński abp Andrzej Dzięga. W trakcie Mszy św. figura Chrystusa Króla została poświęcona przez bpa Stefana Regmunta.
Na końcowy efekt złożyła się praca bardzo wielu osób, często bezinteresownie poświęcających swój czas, wiedzę i umiejętności.